Nadir Elibol Kişisel Web Sitesi (https://www.nadirelibol.com/page/3/)
Uzaktan görünüşüyle sakin ve durgun olan deniz, beni kendine çekiyor, sanki bana yakın olmamı istiyor, gibi. Öyle güzel ki, öyle çekici ki, dayanılmaz. Utanmasam koşacağım, kendimi kucağına atacağım. Ama biliyorum ki, daima ona yavaş yavaş yaklaşılmalı, sahilde kumlar üzerinde bir süre onun sizi tanımasını sağlamalı. Sahilde onu seyrederken, küçük küçük dalgalarla o sana dokunmak istediğinde, ona izin vermeli.
1985 yılı, Turgut Özal dönemi, Gümrük Maliye ile birleştirilmiş, adı Maliye ve Gümrük Bakanlığı olmuş. Rahmetli Vural Arıkan’da bakanımız olmuş, Doğan Ak’in Müsteşar yardımcımız. Vural bey ile Mülkiye’den sınıf arkadaşları, beni de Gümrükler Genel Müdürlüğü’ne Genel Müdür Yardımcısı olarak görevlendirmişlerdi. Maliyeciler, Gümrük idaresine gelir kapısı gibi bakıyor. Bu düşünceyle yeni kurulan Ekonomi Bakanlığı’nca dahilde işleme rejiminin ekonomik etkisini düşünmeden, ihracatı arttırmak amaçlı bu yetkinin Gümrük ve Tekel Bakanlığı’ndan alınınca; Maliye Bakanlığı da Gümrük Bakanlığı’ndan Tasfiye Genel Müdürlüğü’nü, gümrük depolarında bekleyen gümrüklü eşyanın satışı ile gelir elde etmek amacıyla ayırdı, Maliye’ye bağladı.
1971 yılı ben Mülkiye’ye başlamış ve üniversite hayatıyla aklımca özgür olmuştum. Tabi, bir şeyler yaparak bunu ispatlamaya ve bazılarından da farklı olmaya da çalışıyordum. Çünkü artık Mülkiye şebekem (öğrenci kimliği) vardı, sinema, otobüs, tiyatro çok indirimli idi. Lise arkadaşlarımdan daha kopamamış, Mülkiyeli yeni arkadaşlarımla da henüz yakınlaşamamıştım. Liseden çok sevdiğin Altan Şenvar isminde bir arkadaşım Emek Mahallesi’nde Yeşiltepe bloklarında bize yakın oturduğundan onunla daha samimi idim ve sık sık görüşüyorduk, arkadaşlığımız kopmamıştı. Altan’ın annesi ve babası profesördü, abisi de Orta Doğu Teknik Üniversitesi’nde okuyordu.
Gümrük Teftiş Kurulu’nda o yıllar (1978 olmalı) başkan ile iyi geçinmeyenleri, el değmemiş, insan geçmez yerlere teftişe gönderiyorlardı. Tabi ben de soluğu Dereköy’de almıştım. 1977 önceki yıl da Van, Başkale, Özalp, Muradiye dolaşmıştım. Herhalde bu kez batı olsun dediler. Kırklareli’ne nasıl geldim?
2004 yaz ayları, 2001 yılı “Anayasa kitapçığı krizi”yle iflasımız sonunda, daha yeni yeni kendimize geliyoruz, sağdan soldan birkaç danışmanlık, Otokoç ve Beldeyama’dan üç beş ithalat dosyası geliyor. Ancak geçtiğimiz yılların parasal sıkıntıları sürüyor, ama artık iflasın tozu yavaş yavaş siliniyor. Keyifli bir günüm! 10-11 yıldır yanımda çalışan Recep yanıma gelerek, “Nadir abi, hani dün senden izin istemiştim, eve erken gitmiştim ya, Avusturya’daki dayım bize yemeğe gelmiş, ben de eve tavuk almıştım, tavukları haşladım, tavuk suyuna bir çorba yaptım, sonra da tavukları kızarttım, bir de pilav yaptım, çok hoşuna gitti. Abi, Antep’ten Mehmet abinin size gönderdiği baklavayı da bana vermiştin ya, çayın yanına onu da ikram ettim.
1997 yılı olmalı, yanımda çalışan Recep evlenmiş, birkaç ay sıkıntılı cinsel sorunlar yaşamış, sonra bir arkadaşımızın kulağına yazdığı dualar ve bağladığı kurdale sayesinde olağan yaşama dahil olabilmişti. Tabi arkasından ofis çalışanları da Recep’e çoluk çocuk sormaya başlamışlardı. Ben de bir gün “Recep, nasıl gidiyor evlilik?” diye sorduğumda, “Abi, bir önceki gün 3 kilo elma aldım, dün akşam eve geldiğimde, üç kilo elmadan bir tane yoktu. Ben de “kız, bu elmalar ne oldu?” dediğimde, “heç, yedim” cevabını verdi, abi bu karıyı anlamıyorum, biz iki kişiyiz, aptal mı, akıllı mı insan eşine bir tane olsun ayırır değil mi?” dediğinde işi uzatmadım. Araları biraz tatsız gibi idi.
12 Eylül 1980, askeri darbe ile sözüm ona sağ sol olayları önlenmiş, Devlet Atatürkçü bir çizgiye geri getirilmeye çalışılmış, ancak yıllar sonra göreceğiz ki, solcular öldürülürken, yok edilirken, sağcı denilen ülkücüler de hapisler de sürünürken, dinciler daha sonraki yıllarda FETÖcü olacakların yayılacağı ve gelişeceği bir zemin hazırlanıyormuş. Genel Kurmay ve Millî Savunma Bakanlığı’nda askerlik yapınca, pek çok paşa ile karargahta çalışma imkanı buluyorum. Askeri darbenin önemli simalarından MSB Müsteşar Yardımcısı Korgeneral İsmail Hakkı Akansel ile Dış Tedarik Şubesi’nde (önemli) asteğmen olarak mesai yapmışım. Askerlik bitince büyük bir heyecan ile Bakanlıktaki Müfettişlik görevime dönüyorum. Teftiş Kurulu’nda ilk günlerim, müfettiş Atilla Koruyan Personel ve Eğitim Genel Müdürü oluyor, yanına tedviren Personel ve Eğitim Genel Müdür Yardımcısı olarak beni atıyorlar.
Japonya’nın 11 ve 12. yüzyılda egemeni olan Toshogu ailesi 14.yüzyılda kendisine büyük bir tapınak yaptırıyor. Aile mor giysiler içinde halkın en üstünde yer alıyor, halk ona itaatini, bağlılığını göstermek için onların tapınağını ziyaret ediyordu. Tapınağın girişinde üç maymun oturmuş, Tapınağa gelen yönetilen halka bakıyor, onlara göz, kulak, dil oluyor, uyarıyor. Heykelde bir maymun elleriyle gözünü kapatmış, ama maymun kör değil, çok iyi görüyor, ikinci maymun da elleriyle kulaklarını kapatmış o da sağır değil, duyuyor, üçüncü maymun ise ağzını kapatmış, dilsiz değil konuşabilir ama konuşmuyor.
İstanbul’da Lider adlı bir şirketin ihracatına danışmanlık yapıyorum. Yıl 1995 olmalı, Hulki bey deniz kenarında büyük arsalar alıyor, Marmara Ereğlisi, Kumburgaz, Gelibolu, Silivri onun avucunun içinde. Binlerce dönümü imara açıyor, parselliyor, küçük yazlık evleri projelendiriyor, inşaat ruhsatını alıyor. Nakit paraya yüzlerce insana satıyor. Kapısının önünde günler öncesinden randevu almış insanlar.
Mülkiye’de 2.sınıftayım. Adını Alaattin Şenel’den, Adam Şenel’e değiştirmiş, bir siyasi tarih hocam var. Diğer derslerde anfide 4 ncü sıradan sonraki sıralarda dersi izlerken, onun dersinde kürsüye en yakın yeri alıyorum. Yeni doçent olmuş, onu dev gibi hocaların içinde kimse sallamıyor. Herhalde Bülent Daver hocanın derslerine geliyordu.
1963 yılı yazı Ankara’ya geliyoruz, Bahçelievler son durak 17 nci sokakta kiralık ev tutuldu. Apartman kaloriferli ayrıca banyoda küvet var, herkese anlatıyorum. Herkes kaloriferi ilk kez veya yeni yeni görüyor. Akseki ve Konya’daki akrabalar gelince sobayı soruyor. Ben de kaloriferi gösteriyorum, elliyorlar, ben ilkokul üçüncü sınıftayım, anlatıyorum.
Çok heyecan verici, heyecanı kadar öğreticiliği de en yüksek bir ticari çalışmam. Eski Gümrük müfettişim ya, benden iyi ihracat işlemini kim bilebilir düşüncesindeyim. Hemen her olayın üzerine atlıyorum, yıl 1991. Yeğenim Haldun textil ihracatında senelerini vermiş, İstanbul’da çok büyük firmaların ihracat koordinatörü, ihracat direktörü, süpervizör görevlerini yürütmüş, kendini sektörde ispat etmiş birisi. Telefonla aradığında “Abi, Sinop’ta Söksa diye bir firma var, kamu iktisadi teşebbüsü, elinde çok büyük miktarda don, kilot, atlet, fanila var, bunları alabilir miyiz?” dediğinde, araştıralım dedim.
Almanya’da yaşayan Harun Aslan adlı bir arkadaşım var, Alman Sosyal Demokrat Parti’sine kayıtlı, Alman vatandaşı ve Alman komünist Partisi’nde herkesle arkadaş, dost, yoldaş. Almanya’dayım. 1961 yılında yapılmaya başlayan Berlin Duvarı 1989 yılında duvarın tesisleri tamamen kapatılınca, artık doğu-batı Berlin arasında bir fiziki duvar olmaktan çıkmıştı. 1990 yılında idik. İki Almanya birleşince doğu-batı Almanya olmaktan çıkınca, şehrin içinde kalan duvarda sembolik olarak halkta bu kez 03.10.1990 yıktırılmıştı.
İpsala’da 14:00’de olacağım, 15:30’da İstanbul’a geri dönmek üzere tekrar yola çıkacağım, 18:30’da İstanbul’da deniz otobüsünde, 19:00 Kadıköy’de, 20:00’de Sabiha Gökçen’de olacağım, 21:00’de uçacağım, 22:00 Esenboğa’dayım, 22:30 şehirdeyim, 23:00 evdeyim demiştim. 15 dakika ile başlayan gecikmeler, 30 dakika ve ardından da 40 dakikalara vardı, uçak kaçtı. Otobüs olur mu? Derken ancak otobüs sabah 08:30’da oldu, Kadıköy’de bir otel bulmak ve yatıp uyumak bize farz oldu. Otel rezervasyonları Kadıköy rıhtıma yakın bir otel olsun arayışlarıyla Marist Otel bulundu.